روز گذشته کمیته فنی فدراسیون والیبال تشکیل جلسه داد تا عملکرد تیم‌های ملی جوانان و بزرگسالان در رقابت‌های قهرمانی جهان و لیگ ملت‌ها بررسی شود. این کمیته چند سالیست در ظاهر به رکن تصمیمات فدراسیون والیبال تبدیل شده و حتی گفته شد که انتخاب سرمربیان تیم‌های ملی هم از فیلتر همین کمیته گذشته است؛ اما با مرور اتفاقاتی که از گذشته تا به امروز رخ داده مشخص می‌شود که کمیته فنی فدراسیون والیبال نقشی فرمالیته داشته است.

حتی پیش از المپیک توکیو که گفته شد کمیته فنی از میان کاندیداهای سرمربیگری تیم ملی والیبال، آلکنو را انتخاب کرده مشخص شد که پیش از این انتخاب، پیش‌قرارداد این مربی به روسیه ارسال شده بود. هر چند با توجه به اعضای کمیته فنی نمی‌توان انتظار داشت که آنها در نقش تصمیم‌گیرنده یا حتی مشاوران رئیس فدراسیون والیبال ظاهر شوند.

اکثریت اعضای کمیته فنی با والیبال روز غریبه هستند و نسخه‌هایی که برای بهبود والیبال ایران تجویز می‌کنند مربوط به ۵۰ سال پیش است. برخی دیگر از آنها هم یا اصلا صلاحیت فنی برای حضور در این کمیته را ندارند یا اینکه در موضع‌گیری‌هایشان به جای در نظر گرفتن منافع ملی، به فکر منفعت شخصی خود هستند. البته عده معدودی در کمیته فنی حضور دارند که دارای شایستگی فنی هستند اما به جهت همان اکثریت غیرفنی، حرف آنها خریداری ندارد.

داورزنی که مدیری باهوشی است به خوبی می‌داند کمیته فنی هیچ خروجی قابل توجهی برای والیبال ایران ندارد؛ اما برای اینکه خودش را از تبعات تصمیماتی که اتخاذ می‌کند مصون نگه دارد نیاز به کمیته‌ای بود که بار تصمیمات اشتباهش را روی دوش آن بیندازد.

قطعا کمیته فنی می‌تواند کمک حال والیبال ملی باشد؛ اما به شرط اینکه اعضای آن را افراد نخبه که دارای صلاحیت فنی هستند تشکیل دهند. در حال حاضر فعالیت این کمیته هیچ توجیهی ندارد و بیشتر شبیه یک شوآف است و نه بیشتر./ایرنا کرمانشاه