«تراجنسی» یا «ترانس سکشوال» افرادی هستند که گفته می‌شود، «هویت جنسیتی» آن‌ها با جنسیت انتسابی هنگام تولدشان ناسازگار است و میل به انجام تغییرات دائمی در بدن برای رسیدن به صفات جنسی مورد انتظار خود با استفاده از کمک پزشکی مانند هورمون‌درمانی یا جراحی تطبیق جنسیت دارند.

شاید در پی جستجوی این مفهوم با حجم زیادی از نظرات پزشکی و یا روانشناسی مواجه شوید که با تعاریف و نظریات مختلف سعی دارند شما را با ترانس سکشوال‌ها آشنا کنند. طی سالهای اخیر گفته می‌شود که باید وجود این افراد را که دچار اختلال هویت جنسی شدند به رسمیت شناخت و با پذیرش آنها در مراحل جراحی آنها را همراهی کرد اما عده ای هم هستند که این نظریه را به شدت رد می کنند و معتقدند، ترانس سکشوال ها با روان درمانی به بهبودی کامل می‌رسند و جراحی تطبیق جنسیت مسیری است که در نهایت به ناکامی می‌رسد.

دکتر «سید کمیل حسینی» که سالهاست در زمینه خانواده، تربیت و زناشویی فعالیت می‌کند، در این گفتگو صراحتا جراحی را رد می کند و درباره پیشگیری و درمان سخن می‌گوید.

آقای دکتر! شاید بهتر باشد در ابتدای گفتگو یک تعریف ساده از مفهوم «ترانس‌سکشوال» داشته باشید. از نظر شما معنای «ترانس‌سکشوال» چیست؟

باید بگویم فضایی که در این حوزه در کشور با آن روبرو هستیم، چندان علمی نیست؛ بلکه بیشتر شبه علمی و تبلیغاتی است. حتی اگر شما بخواهید در این باره جستجو کنید با تعداد زیادی کانال تلگرامی مواجه می‌شوید که هزار مدل تعریف و اسم و دسته‌بندی برای خودشان تعیین کرده‌اند؛ اما برای اینکه بتوانیم اینجا به یک تعریف منطقی برسیم اول راجع به مفهوم «ترنس‌جندر» صحبت می‌کنم.

آدم‌ها یا هویت مردانه و یا هویت زنانه دارند؛‌ به لحاظ کروموزمی نیز آدم‌ها یا XX  و یا XY  هستند. به لحاظ هورمونی،‌ هورمون غالب آنها یا تستوسترون و یا استروژن است. در تقسیم بندی دیگری هم می‌توانیم بگوییم که اندام جنسی زنانه درونی و اندام جنسی مردانه بیرونی است. پس در حالت عادی همه آدم‌ها یا مرد و یا زن هستند؛ اما دسته سومی هم وجود دارند و آن به افرادی اطلاق می‌شود که دچار اختلال هویتی می‌شوند و این اختلال ریشه در جسم و یا ریشه در روان دارد.

اگر ریشه این اختلال جسمی باشد، در واقع شخص دارای کروموزوم XO است و ممکن است که در بخش اندام جنسی دچار مشکل شود و هر دو اندام جنسی زنانه و مردانه را با هم داشته باشد. چنین افرادی در گذشته هم وجود داشتند  و موضوع برای دیروز و امروز نیست و به چنین افرادی در گذشته «خنثی» گفته می‌شد. برای همین فقیه جامعه و یا قانون‌گذار باید حکم‌های فقهی متفاوتی برای آنها در نظر می‌گرفت؛‌ به هر حال این افراد قانون ارث متفاوتی هم داشتند. باید به این موضوع هم توجه داشت که در زمان قدیم آزمایش کروموزوم و ژنتیک وجود نداشت و صرفا با توجه به معاینه اندام جنسی برای این افراد تعیین تکلیف می‌شد.در واقع در جهان مدرن مطالعه و بررسی این موضوع راحت‌تر است.

در جهان جدید چیزی که شاید بیشتر از آن صحبت می‌شود،‌ دسته پررنگ‌تری است که مشکل اندامی و ژنتیکی ندارند؛ بلکه به لحاظ روانی دچار اختلال هویت جنسی شده‌اند. البته این گروه هم به چند دسته تقسیم می‌شوند. دسته اول افرادی هستند که هویت جنسی خود را انکار می‌کنند؛ در واقع آنها از نظر جسمی هیچ مشکلی ندارند و در حالی که فرد از نظر جسمی کاملا دختر است،‌ می‌گوید که من پسر هستم! دسته دوم «هموسکشوال»‌ها یا همجنس‌خواهان هستند که جسم و هویتشان مشکلی ندارد؛‌ یعنی خود شخص هم قبول دارد که از نظر ژنتیکی کاملا سالم و یک پسر در بدن پسر است اما می‌گوید به جای دخترها نسبت به پسرها گرایش جنسی دارد و این افراد بیمار محسوب می‌شوند. در نهایت هم به دسته سومی می‌رسیم که با هیچ‌یک از ابعاد وجودی خود در چالش نیستند اما دچار انحراف اخلاقی شده و به همجنس‌بازی روی می‌آورند. /ایسنا