مقاومت چنددارویی (MDR)، فرآیندی که تومور‌ها به چندین دارو مقاومت نشان می‌دهند، اصلی‌ترین‌ترین دلیل در عدم موفقیت شیمی‌درمانی سرطان است. سلول‌های تومور اغلب با افزایش تولید پروتئینی که دارو را از سلول خارج می‌کند، مقاومت چنددارویی را ایجاد کرده و شیمی‌درمانی را بی‌اثر می‌سازد.

اکنون محققان نانوذراتی تولید کردند که میزان زیادی کلسیم را دورن سلول‌های تومور رها کرده، مانع خروج دارو شده و مقاومت چند دارویی را خنثی می‌کنند.

پروتئینی که دارو را به خارج ازسلول پمپ می‌کند، پی‌گلیکوپروتئین (P-gp) نام دارد و اغلب نقش اصلی را در مقاومت چنددارویی بازی می‌کند. این پروتئین در غشا سلول قرار گرفته و از انرژی آدنوزین تری فسفات (ATP) استفاده می‌کند تا دارو را به خارج از سلول تومور پمپ کند. دانشمندان سعی کرده‌اند که این پروتئین را به روش‌های گوناگون از جمله مولکول‌های کوچک بازدارنده یا حذف کردن آدنوزین‌تری‌فسفات، مسدود کنند. با این حال، استراتژی‌های استفاده شده تاکنون عوارض جانبی ایجاد کرده، یا در بدن ناپایدار بودند. ایجاد برخی روش‌های درمانی متفاوت نیز دشوار است.

تحقیقات قبلی حاکی از آن بود که تولید بیش از حد یون کلسیم در سلول‌های تومور می‌تواند سطح تولید پی-گلیکو و آدنوزین تری فسفات را کاهش دهد. اما دانشمندان نیازمند راهی هستند تا پمپی از کلسیم را در کنار دارو‌های شیمی درمانی به درون سلول‌های سرطانی وارد کنند.

دانشمندان یک نانوژنراتور از یون کلسیم ساختند. آن‌ها نانوذرات کلسیم فسفات را به داروی شیمی‌درمانی دوکسوروبیسین آمیختند و آن‌ها با مولکول‌هایی که اجازه وارد شدن نانوژنراتور به سلول سرطانی را می‌دهد، پوشاندند. هنگامیکه این نانوژنراتور وارد بخش اسیدی سلول می‌شود، از هم پاشیده شده، دوکسوروبیسین و بمب از یون کلسیم را آزاد می‌کند.

وقتی گروه این نانوژنراتور را در آزمایشگاه روی سلول‌های سرطانی امتحان کردند، متوجه شدند سطح تولید آدنوزین‌تری‌فسفات و پی‌گلیکوپروتئین کاهش یافته و اجازه می‌دهد تا دوکسوروبیسین سلول‌های سرطانی را از بین ببرد. این آزمایش در مرحله بعد روی موش‌ها انجام شد. موش‌های تحت درمان با این نانوژنراتور‌ها پس از ۲۱ روز تومور‌های کوچک‌تری را بدون عوارض جانبی مشخص، نسبت به موش‌های کنترل نشان دادند./دانشجو