یخ از لحاظ تبادلات دمایی با بدن، بهتر از مواد شیمیایی مثل بَسته ژل یخ یا اسپری سرد است و بین کیسه یخ و پوست بدن، باید حائلی وجود داشته باشد تا سوختگی پوست ایجاد نشود و در مجموع فرد باید احساس مطبوعی از سرما داشته باشد.

مدت استفاده از یخ ۲۰ تا ۳۰ دقیقه است که ۲ تا ۳ ساعت باید در فواصل مختلف روی موضع قرار بگیرد.

می‌توان همزمان با این کار، از کمپرشن با بانداژ و بالا قرار دادن عضو استفاده کرد. چنانچه از بسته ژل یخ استفاده می‌شود، بهتر است زمان استفاده ۱۰ دقیقه باشد و از بستن آن روی عضو با باندِ کِشی خودداری شود.

بر اساس این مطلب که از سوی مرتضی احمدی، فیزیوتراپیست ورزشی تهیه شده و توسط فدراسیون پزشکی ورزشی در اختیارقرار گرفته،‌ آمده است: یخ به ویژه در روزهای اول بعد از آسیب کاربرد زیادی دارد اما با توجه به شرایط، می‌تواند در هفته‌های اول بعد از آسیب یا هر زمانی در تورم بعد از تمرین استفاده شود، یعنی لزوما محدود به ۲۴ یا ۴۸ ساعت اول بعد از آسیب نیست.

در افرادی که بیماری‌های زمینه‌ای دارند در مورد استفاده از یخ با پزشک معالج مشورت شود و در عین حال یک فرد سالم نیز باید به حساسیت فردی به سرما دقت داشته باشد؛ بیماری‌های زمینه‌ای مثل دیابت که سبب کاهش حس می‌شود، نوسانات فشار خون، بیماری‌های عروقی و…از این نوع هستند.

در یک فرد سالم در محل‌هایی مثل خارج زانو یا داخل آرنج که عصب سطحی می‌شود یا روی نبض‌های شریانی مثل نبض شریان ناحیه گردن (کاروتید)، روی قلب، روی کلیه و روی ناحیه  شکم، استفاده از یخ ممنوع است.

در خانم‌های باردار به ویژه در سه ماهه سوم، استفاده از یخ در نواحی مثل ناحیه کمری خارجی، روی قوزک‌های داخلی و خارجی، روی عضله کول (ذوزنقه‌ای فوقانی) و عضلات داخل ران ممنوع است.

فلسفه استفاده از یخ بعد از آسیب‌های حاد، ایجاد انقباض عروقی و کاهش جریان خون در ناحیه آسیب است تا تورم کاهش یابد، بنابراین در روزهای اول بعد از آسیب استفاده از گرما و ماساژ ناحیه آسیب ممنوع است.

در مجموع کمپرس یخ به عنوان یک روش کمک درمانی ارزان و در دسترس می‌تواند برای کاهش دردهای عضلانی اسکلتی ناشی از ضربه یا خستگی در ورزشکاران و افراد عادی به کار رود.