سرطان پستان یکی از شایع‌ترین بیماری‌های بدخیم در زنان است که می‌تواند گروه‌های سنی مختلف را درگیر کند. این بیماری می‌تواند تأثیرات گسترده‌ای بر زندگی زنان داشته باشد و یکی از مهم‌ترین نگرانی‌ها، تأثیر آن بر باروری است. عوامل متعددی می‌توانند خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش دهند؛ از جمله سن، جنس، سابقه خانوادگی، سبک زندگی ناسالم، جهش‌های ژنی و حتی درمان‌های جایگزینی هورمونی. اگرچه سرطان پستان عمدتاً با زنان یائسه مرتبط است، حدود ۱۵ تا ۲۵ درصد بیماران، زنان جوان پیش از یائسگی هستند. درمان‌های مرسوم همچون شیمی‌درمانی و هورمون‌درمانی می‌تواند اثرات منفی بر باروری داشته باشد.

تمایل زنان برای به تأخیر انداختن فرزندآوری تا اواخر دهه ۳۰ یا اوایل دهه ۴۰ زندگی، ضمن کاهش توان باروری، شانس ابتلا به سرطان پستان را به دلیل افزایش سن بیشتر می‌کند. از سوی دیگر، ارائه‌دهندگان خدمات بهداشتی و درمانی آگاهی کمی از مسائل حفظ باروری دارند که تأکید بر لزوم آموزش مداوم آن‌ها دارد. همکاری بین متخصصان انکولوژی یا سرطان شناسی و متخصصان باروری برای مشاوره فوری و اقدامات حفظ باروری همچون انجماد تخمک، انجماد جنین یا انجماد بافت تخمدان ضروری است. محققان در تلاش هستند تا روش‌های مختلف حفظ باروری در زنان مبتلا به سرطان پستان را بررسی و معرفی کند.

در همین خصوص، سمانه اسمعیلی از مرکز تحقیقات پیشگیری از بیماری‌های زنان و زایمان دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی و پنج همکار دانشگاهی او با همکاری دانشگاه مرکزی لنکاوی پرستون انگلستان، مطالعه ای را در مورد چالش‌های حفظ باروری در بیماران مبتلا به سرطان پستان انجام داده‌اند. این پژوهش که به بررسی راهکارهای ممکن برای حفظ باروری زنان مبتلا به سرطان پستان می‌پردازد، نتایج مهمی را در این زمینه به دست آورده است.

این پژوهش، بر اساس بررسی منابع علمی موجود در پایگاه‌های داده فارسی و انگلیسی همچون Scopus، Google Scholar، PubMed و Science Direct طی ۲۴ سال اخیر با استفاده از کلیدواژه‌هایی نظیر سرطان پستان، نازایی، حفظ باروری، انجماد تخمک و انجماد جنین انجام شده است. این روش‌ها به محققان امکان داده تا تمامی اطلاعات موجود را بررسی و تحلیل کنند و نتایج جامعی به دست آورند.

نتایج به دست آمده از این تحقیق نشان می‌دهند که حدود ۱۵ تا ۲۵ درصد بیماران مبتلا به سرطان پستان، زنان جوان پیش از یائسگی هستند. شیمی‌درمانی و پرتودرمانی می‌تواند منجر به ناباروری یا یائسگی زودرس شود. همچنین، میزان موفقیت انجماد جنین نسبت به انجماد تخمک و بازیابی تخمک نابالغ بیشتر است. از روش‌های حفظ باروری، انجماد بافت تخمدان و پرینت زیستی سه‌بعدی در مرحله تحقیقات آزمایشگاهی بوده و مورد توجه واقع شده‌اند.

با تشخیص زودهنگام سرطان پستان و ارجاع به‌موقع به متخصصان باروری، می‌توان باروری زنان را حفظ کرد. ارائه مشاوره صحیح و استفاده از روش‌های نوین کمک باروری به بیماران این امکان را می‌دهد که پس از درمان‌های تهاجمی، توان باروری خود را حفظ کنند و تجربه فرزند بیولوژیک خود را داشته باشند. همچنین، مشاوره درست و ارائه اطلاعات دقیق به بیماران و ارجاع به‌موقع تأثیر فراوانی بر بهبود وضعیت روانی و جسمی آن‌ها دارد.

محققان بر این باورند که ارجاع زودهنگام بلافاصله پس از دریافت تشخیص سرطان، به بیماران فرصت کافی برای انتخاب روش مناسب برای حفظ باروری می‌دهد. همکاری بین انکولوژیست‌ها، متخصصان باروری و بیماران برای ایجاد یک برنامه درمانی که هم اثربخشی درمان سرطان و هم اهداف مرتبط با حفظ باروری را در نظر بگیرد، حیاتی است.

در حال حاضر، روش‌های متعددی برای حفظ باروری وجود دارد که از جمله آن‌ها می‌توان به انجماد تخمک، جنین و بافت تخمدان اشاره کرد. همچنین، روش‌هایی مانند سرکوب دارویی تخمدان، بلوغ آزمایشگاهی تخمک و پرینت زیستی سه‌بعدی نیز در حال پیشرفت هستند و امید است که در آینده نزدیک به نفع بیماران مورد استفاده قرار گیرند.

همچنین، این پژوهش اهمیت ارائه حمایت عاطفی و روانی به بیماران را برجسته می‌کند. از دست دادن پتانسیل باروری می‌تواند عواقب روانی جبران‌ناپذیری برای افراد مبتلا داشته باشد. ارائه مشاوره و حمایت روانی اجتماعی به بیماران می‌تواند به غلبه بر چالش‌های عاطفی و روانی کمک کند و آن‌ها را در فرآیند تصمیم‌گیری برای حفظ باروری یاری دهد.

با توجه به نتایج حاصل از این پژوهش که در مجله علمی «بیماری‌های پستان ایران» وابسته به مرکز تحقیقات سرطان پستان جهاد دانشگاهی منتشر شده است، می‌توان گفت که با استفاده از روش‌های نوین و همکاری مستمر بین متخصصان، این امکان وجود دارد که باروری زنان مبتلا به سرطان پستان را حفظ کرد و کیفیت زندگی آن‌ها را بهبود بخشید.